Sinds een jaar of zes werk ik nu met Engelsen. Vanaf het moment dat de werkrelatie persoonlijk genoeg werd om dit soort dingen te vragen, vroegen ze mij in welke taal ik dacht. Uiteraard was dit altijd Nederlands, maar recentelijk zijn er dingen waardoor ik merk dat dit na twee jaar in Engeland zijn veranderd is in Engels.
Het eerste besef kwam toen een Amerikaanse vriendin aan een Duitse vriendin vroeg in welke taal zij haar dagboek bij hield. Op dat moment realizeerde ik mij dat ik al sinds een tijdje berichten en notities voor mijzelf in het Engels schrijf (herinneringen om iets te doen, boodschappenlijstjes, dat soort dingen).
Toen ik vandaag bij de kapper in de stoel zat, en ik me een gesprek herinnerde dat ik destijds met mijn Nederlandse kapper had, merkte ik dat het gesprek zich in mijn hoofd zich in het Engels afspeelde. Een gesprek dat ik destijds in het Nederlands voerde, draaide zich in mijn hoofd af in het Engels. Een automatische vertaling waar ik me pas tegen het eind van het gesprek bewust van werd.
Ik denk niet altijd in het Engels. Nu ik dit in het Nederlands typ denk ik op eens weer in het Nederlands, maar enkele zinnen kwamen er toch met een verengelste grammatica uit.
No comments:
Post a Comment